Last week I was talking to a friend on how we Indians are more comfortable donating to temples than to real issues and causes. Every time we go around "begging" for financial support we have to answer a million questions regarding whether it will reach the beneficiary or not...how it will be spent...can they actually see the results? All questions justified and I personally feel we are accountable and responsible for every pie we collect and we should jolly well make sure that it benefits the right person.
But what bugs me is the fact that the same persons will close their eyes(practically) and donate huge amounts of money ( sometime billions) in a temple or a church or a mosque's 'hundi'( the money collection box). Do they ever ask whether God will receive it or not (it is meant to be given to him/her right)? Why would somebody who is already owning the world...creating it...protecting it and is supposed to be showering prosperity to everybody need any further donation. In fact he/she is supposed to be so wealthy that he/she can look after billions living on the earth.
Why do we think a million times over to support or help a fellow human being...analyzing how deserving...how much tax exemption...and most importantly should I at all? And all those analyses just vanishes into thin air if Gods & Goddess come into picture. Lets keep monetary contributions aside. Lets look at voluntary work. Why don't we allow our 10 or 12 yr old child to do voluntary work for a cause...(but all of ensure our children our God fearing and drag them to all temples...mosques...churches) Why is it that in most Indian civil society organizations we find more foreign volunteers(sometimes even NRI's) but hardly any Indians living in India? In fact in my own organization I get at least 150 requests a month to work as volunteers out which 145 will be foreigners and hardly 5 Indians.
Today in the old city of Hyderabad everybody is celebrating "Bonalu"...a festival of the Mother Goddess... I see millions of rupees being spent for pujas(prayers in temples)...to take huge processions on the road...the band...the music...the fireworks...the fanfare. I also see the hungry & starving children...the illiterate population...the community living below poverty line...the shack holes in unhygienic slums...the pathetic potholes on the roads...the pain of broken souls...COULDN'T THEY SPEND THE MILLIONS HERE? COULDN'T WE GIVE OURSELVES TO CHANGE THE SITUATION IN THE EARTH THAT WE LIVE TODAY...BEFORE WE JOIN THE GODS IN HEAVEN!
Me too against putting money in hundies of temple/church/mosque.., as all of us know, it won't go to the God.. It would be better to drop a coin in to the stretching hand of a poor man/woman sit outside the place of sanctity, than spending millions for unnecessary rituals.
കുറേക്കാലം മുമ്പു ശ്രീമതി സുനിത കൃഷ്ണനെ നേരിട്ടറിയുന്ന ഒരു സുഹൃത്തിലൂടെ ഈ ക്ലിപ്പ് കണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ അവരെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ അറിയാനും, ആ അറിവ് ആദരവിലും ബഹുമാനത്തിലും എത്തിക്കുകയും ചെയ്തു.
ചിന്തകളെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന വാക്കുകള്‍.ഗാന്ധിജിയോ മാര്‍ട്ടിന്‍ ലൂഥര്‍ കിങ്ങോ ആയില്ലെങ്കിലും നമ്മുടെ പരിമിതമായ വൃത്തത്തിനുള്ളീല്‍ മനസ്സിലുണരേണ്ട നന്മയെക്കുറിച്ച് പറയാനെങ്കിലും നമുക്കു കഴിയുമല്ലോ. മനസ്സിന്റെ കല്ലറയില്‍ നിന്ന് പിശാചുണരുന്നത് തടയാനെങ്കിലും നമുക്കു സാധിക്കുമല്ലോ.കണ്ണിനെ ഈറനണിയിക്കുന്ന ആര്‍ദ്രത നമ്മുടെ മനസ്സിലും ഉണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവെങ്കിലും നമുക്കുണ്ടാകുന്നുണ്ടല്ലോ.ക്രൂരതകളെക്കുറിച്ചറിയുമ്പോള്‍ അടങ്ങാത്ത ദു:ഖവും രോഷവും സഹതാപവും നമ്മിലുണരുന്നതും നാമറിയുന്നല്ലോ.നമ്മിലെ മാറ്റത്തിന്റെ സൂചനകളായിത്തന്നെ ഇവയെ നമുക്കു പരിഗണിക്കാം.
കര്‍മ്മം തന്നെയാണ് ആരാധന എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു ...സുനിത കൃഷ്ണനെ കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട് .....വാക്കുകള്‍ പ്രവൃത്തികള്‍ ആക്കുന്ന ചുരുക്കം ചിലരില്‍ ഒരാള്‍..ഞാനും അവര്‍ പറഞ്ഞത്‌ ആദ്യം വായിച്ചു തീര്‍ത്തത് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെയാണ്...യഥാര്‍ത്ഥ മനുഷ്യരെ കണ്ടെത്താനും അവരെ മറ്റുള്ളവരിലെക്കും കൂടി എത്തിക്കാനും താങ്കളുടെ ഈ ശ്രമം നന്നായി....
OF HUNDI DONATIONS & VOLUNTARY WORK!!!
ReplyDeleteLast week I was talking to a friend on how we Indians are more comfortable donating to temples than to real issues and causes. Every time we go around "begging" for financial support we have to answer a million questions regarding whether it will reach the beneficiary or not...how it will be spent...can they actually see the results? All questions justified and I personally feel we are accountable and responsible for every pie we collect and we should jolly well make sure that it benefits the right person.
But what bugs me is the fact that the same persons will close their eyes(practically) and donate huge amounts of money ( sometime billions) in a temple or a church or a mosque's 'hundi'( the money collection box). Do they ever ask whether God will receive it or not (it is meant to be given to him/her right)? Why would somebody who is already owning the world...creating it...protecting it and is supposed to be showering prosperity to everybody need any further donation. In fact he/she is supposed to be so wealthy that he/she can look after billions living on the earth.
Why do we think a million times over to support or help a fellow human being...analyzing how deserving...how much tax exemption...and most importantly should I at all? And all those analyses just vanishes into thin air if Gods & Goddess come into picture.
Lets keep monetary contributions aside. Lets look at voluntary work. Why don't we allow our 10 or 12 yr old child to do voluntary work for a cause...(but all of ensure our children our God fearing and drag them to all temples...mosques...churches)
Why is it that in most Indian civil society organizations we find more foreign volunteers(sometimes even NRI's) but hardly any Indians living in India? In fact in my own organization I get at least 150 requests a month to work as volunteers out which 145 will be foreigners and hardly 5 Indians.
Today in the old city of Hyderabad everybody is celebrating "Bonalu"...a festival of the Mother Goddess...
I see millions of rupees being spent for pujas(prayers in temples)...to take huge processions on the road...the band...the music...the fireworks...the fanfare.
I also see the hungry & starving children...the illiterate population...the community living below poverty line...the shack holes in unhygienic slums...the pathetic potholes on the roads...the pain of broken souls...COULDN'T THEY SPEND THE MILLIONS HERE?
COULDN'T WE GIVE OURSELVES TO CHANGE THE SITUATION IN THE EARTH THAT WE LIVE TODAY...BEFORE WE JOIN THE GODS IN HEAVEN!
by Sunitha Krishnan
Difficult not to weep after Sunitha Krishnan’s speech..
ReplyDeleteThanks പാം‌യു for introducing Lady like sunitha Krishnan.
Me too against putting money in hundies of temple/church/mosque.., as all of us know, it won't go to the God..
ReplyDeleteIt would be better to drop a coin in to the stretching hand of a poor man/woman sit outside the place of sanctity, than spending millions for unnecessary rituals.
കുറേക്കാലം മുമ്പു ശ്രീമതി സുനിത കൃഷ്ണനെ നേരിട്ടറിയുന്ന ഒരു സുഹൃത്തിലൂടെ ഈ ക്ലിപ്പ് കണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ അവരെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ അറിയാനും, ആ അറിവ് ആദരവിലും ബഹുമാനത്തിലും എത്തിക്കുകയും ചെയ്തു.
ReplyDeleteഇതിവിടെ പോസ്റ്റ് ചെയ്തതിനു നന്ദി.
A very thought provoking post Pamyu.Thank you.
ReplyDeleteWish this will provoke a serious debate and will turn out to be an eye opener to at least a few.
wonderful pc.
ReplyDeleteചിന്തകളെ മാറ്റിമറിക്കുന്ന വാക്കുകള്‍.ഗാന്ധിജിയോ മാര്‍ട്ടിന്‍ ലൂഥര്‍ കിങ്ങോ ആയില്ലെങ്കിലും നമ്മുടെ പരിമിതമായ വൃത്തത്തിനുള്ളീല്‍ മനസ്സിലുണരേണ്ട നന്മയെക്കുറിച്ച് പറയാനെങ്കിലും നമുക്കു കഴിയുമല്ലോ. മനസ്സിന്റെ കല്ലറയില്‍ നിന്ന് പിശാചുണരുന്നത് തടയാനെങ്കിലും നമുക്കു സാധിക്കുമല്ലോ.കണ്ണിനെ ഈറനണിയിക്കുന്ന ആര്‍ദ്രത നമ്മുടെ മനസ്സിലും ഉണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവെങ്കിലും നമുക്കുണ്ടാകുന്നുണ്ടല്ലോ.ക്രൂരതകളെക്കുറിച്ചറിയുമ്പോള്‍ അടങ്ങാത്ത ദു:ഖവും രോഷവും സഹതാപവും നമ്മിലുണരുന്നതും നാമറിയുന്നല്ലോ.നമ്മിലെ മാറ്റത്തിന്റെ സൂചനകളായിത്തന്നെ ഇവയെ നമുക്കു പരിഗണിക്കാം.
ReplyDeleteകര്‍മ്മം തന്നെയാണ് ആരാധന എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു ...സുനിത കൃഷ്ണനെ കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട് .....വാക്കുകള്‍ പ്രവൃത്തികള്‍ ആക്കുന്ന ചുരുക്കം ചിലരില്‍ ഒരാള്‍..ഞാനും അവര്‍ പറഞ്ഞത്‌ ആദ്യം വായിച്ചു തീര്‍ത്തത് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെയാണ്...യഥാര്‍ത്ഥ മനുഷ്യരെ കണ്ടെത്താനും അവരെ മറ്റുള്ളവരിലെക്കും കൂടി എത്തിക്കാനും താങ്കളുടെ ഈ ശ്രമം നന്നായി....
ReplyDeleteThanks for the video. Salute to Hon. Sunitha Krishnan
ReplyDelete